رابطه پدر و نوجوان دختر

کاهش ارتباط با والدین معمولاً ازعلایم دوران نوجوانی است. نوجوان تا حد زیادی همدلی خود را با والدین از دست می‌دهد و در این راستا اعتمادش نیز به والدین کم می‌شود. همه‌ی این تغییرات بیانگر تلاش نوجوان برای کسب هویت و استقلال است. این در حالی است که علی رغم تلاش نوجوان برای دور شدن از والدینش، او هنوز به شدت به والدینش نیازمند است و به عبارتی، آمادگی کافی را برای این گسست ارتباطی ندارد. درنتیجه نوجوان در این راستا دچار احساسات متناقضی می‌شود.
بلوغ که مهم‌ترین عامل ایجاد گسست ارتباطی بین نوجوان و والدینش است، در خصوص ارتباط نوجوان با والد غیر هم‌جنس بیشتر بروز پیدا می‌کند. نوجوان با ظهور علایم بلوغ، تفاوت خود را با والد غیر هم‌جنس بهتر درک می‌کند و این عدم سنخیت باعث می‌شود از والد غیر هم‌جنس دورتر شود. این گسست ارتباط در رابطه‌ی پدر و نوجوان دختر بیشتر بروز پیدا می‌کند . دختران به واسطه تاثیر حیاتی ارتباطات در سلامت روانشان از این موضوع بسیار بیشتر لطمه می‌خورند.

دختری که تا دیروز با پدرش که بزرگترین حامی او بوده روابط بسیار نزدیکی داشته، ناگهان به واسطه‌ی تغییرات حاصل از بلوغ و تحت تاثیر تلاطم‌های احساسی این دوره، علی‌رغم نیازش از او دور می‌شود. پدران نیز که عموماً تحت تاثیر روحیه حل مساله مردانه خود هستند، بدون توجه به این نکته که حالات وتمایلات فرزندشان در این دوران کاملاً متغیر است، با ظهور حس دوری گزینی دختر نوجوانشان، به اشتباه فکر می‌کنند که دختر نوجوانشان به قدری بزرگ شده که مهارت و توانایی استقلال کامل را یافته و نیازی به حمایت و توجه پدرانه مانند قبل ندارد.در نتیجه پدر نیز به نوبه ی خود ارتباط عاطفیش را با دخترش کم می‌کند.این امر باز هم گسست و شکاف بین پدر و نوجوان دختر را زیادتر می‌کند. گاهی استقبال پدر در زمینه ی دوری جستن از دخترش باعث می‌شود نوجوان دختر حس رها شدگی مخربی را تجربه کند و بدتر آنکه گاهی به این فکر می‌افتد که تغییرات جسمانی حاصل از بلوغ، باعث طرد شدن او از جانب پدر شده است؛ چراکه بخش اعظم ارتباط پدر با دخترش قبل از بلوغ از طریق تماس جسمانی( بوسیدن، در آغوش کشیدن و …) بوده که ناخودآگاه با ورود فرزند به دوره نوجوانی از میزان آن کاسته می‌شود.
توصیه می‌شود که پدران ضمن همدلی با دختران نوجوان خود، در قبال نوسانات دوران نوجوانی با حفظ و احترام به حریم نوجوان در کنارش باشند تا احساس طرد شدگی به او القا نشود و با کاهش تمایل فرزند دختر نسبت به راه‌های ارتباطی دوران کودکیش ( تماس جسمانی)از راه های ارتباطی جدیدی که متناسب با سن نوجوان دخترشان است، استفاده کنند.