یکی از نگرانی های والدین مخصوصاً کسانی که فرزندان خیلی وابسته دارند،فرایند استقلال آنها در سنین پیش دبستانی است. برخی از بچه ها اصطلاحاً مدام به والدین می چسبند و این مقدار وابستگی مانع از فعالیت های اجتماعی بچه ها می شود.
پیشنهادات
1.فرایند کم کردن وابستگی بچه ها به والدین و ایجاد استقلال در آنها باید با توجه به تیپ شخصیتی هر فردی باشد.برخی بچه ها ذاتاً به والدینشان بسیار وابسته هستند و طبیعتاً برای مستقل شدن نیاز به زمان بیشتری دارند و برخی دیگر از کودکی شخصیت به نسبه مستقلی دارند.در نتیجه صبور بودن در کنار توجه به تیپ هر بچه ای در این فرایند بسیار حائز اهمیت است.
2.مراقب بیش از حد و آشکار از بچه ها، آنها را وابسته بار می آورد.سعی کنید مراقب های لازم را در قبال فرزندان خود در سنین بالاتر نامحسوس انجام دهید تا او کم کم مهارت های لازم برای مستقل شدن را زودتر بیاموزد.
3.فرزندتان را آرام آرام در موقعیت هایی از خود دور کنید.مثلاً هنگام بازی کردن او با دیگر بچه ها، هر بار کمی بیشتر از گذشته از او فاصله بگیرید و دورادور و کاملاً نامحسوس مراقب او باشید.
4.سعی کنید احساسات او را در موقعیت هایی که باید بدون حضور شما، به صورت مستقل در آن شرکت کند،درک کنید. اگر قرار است در کلاس یا محفلی به تنهایی حضور یابد و از این امر احساس ناراحتی می کند، او را به خاطر احساسش سرزنش نکنید.مثلاً به او نگویید که داشتن این احساس برای سن تو بد یا خجالت آور است، بلکه احساس او را تصدیق کنید و راه حلی کاربردی به او پیشنهاد کنید تا بتواند احساسات خود را کنترل کند.مثلاً به او پیشنهاد کنید در بدو ورود تنهایی به محفلی،می تواند ابتدا کمی از دور جمع را بررسی کند تا اضطرابش کم شود و بعد به جمع بپیوندد.
